Ειδικά εάν είσαι Ανιέλι. Ο σκληρός manager που προωθεί τα τελευταία χρόνια την ευρωπαϊκή σουπερλίγκα των πλουσίων, ζει τις χειρότερες στιγμές της θρυλικής ομάδας του Τορίνο.
Περίεργος χαρακτήρας ο Ανιέλι ο οποίος μοιάζει περισσότερο με τον παππού Εντουάρντο παρά με τον πατέρα του Ουμπέρτο και τον θείο του Τζιάνι. Ήταν ο παππούς ως ο πρώτος Ανιέλι πρόεδρος της Γιουβέντους που είδε το ποδόσφαιρο ως επιχείρηση με πολλά και γρήγορα χρήματα. Ο Εντουάρντο Ανιέλι ήταν εκείνος που επέβαλε τον επαγγελματισμό του Ιταλικό ποδόσφαιρο και δημιούργησε δίκτυο παρατηρητών σε όλη την Ευρώπη και έπειτα στη λατινική Αμερική.
Όπως ο παππούς, έτσι και ο Αντρέα Ανιέλι, αποφάσισε στην αρχή της προεδρίας του να ακούσει τους μεγαλύτερους και πιο έμπειρους του χώρου ώσπου μια μέρα τα έμαθε όλα! «Τελείωνε» προπονητές και παίκτες χωρίς να ζητά την άποψη ειδικών και προσπάθησε με το δικό του ξεχωριστό τρόπο να κάνει την ομάδα του πιο ελκυστική στα μάτια του κόσμου. Μοναδικός του στόχος ήταν να αυξήσει υποστηρικτές – πελάτες της Γιουβέντους σε ολόκληρο τον κόσμο καθώς η δεξαμενή οπαδών είχε στερέψει αφού και οι ίδιοι κουράστηκαν (!) με τους συνεχόμενους τίτλους χωρίς να πατούν στην κορυφή της Ευρώπης και του κόσμου.
Μια σύντομη αναδρομή στο μακρινό παρελθόν θα μας δείξει ότι υπήρχαν σκιές και…ανορθογραφίες από τότε που ιδρύθηκε η Τορίνο το 1906 από πρώην μέλη της Γιουβέντους τα οποία αντέδρασαν στην προώθηση των υπευθύνων να περάσουν στον επαγγελματισμό. Με την καθοδήγηση του Ελβετού Άλφρεντ Ντικ, τα υπόλοιπα δυσαρεστημένα μέλη της Γιουβέντους σκέφτηκαν να φτιάξουν τη δική τους ομάδα, σε μία πόλη όπου ήδη λειτουργούσαν άλλες τρεις!
Ομάδα που γράφει το καταστατικό της σε μπυραρία υπό την παρουσία ανταρτών και μελών της εργατικής τάξης δεν μπορούσε παρά να βρει στήριξη στους αδικημένους εκείνης της περιόδου. Η εκδοχή που ακούγεται ότι το μεγάλο μίσος εμφανίστηκε από το 1923 όταν η Γιουβέντους πέρασε στα χέρια των Ανιέλι και της Fiat σίγουρα δεν έχει βάση διότι η αυτοκινητοβιομηχανία που έκανε μεγάλη την ιταλική ομάδα είχε το σθένος να βοηθήσει σε δύσκολες στιγμές την Τορίνο.
Ωστόσο τα πρώτα γκρίζα σύννεφα είχαν εμφανιστεί το 1943 εν μέσω δεύτερου παγκοσμίου πολέμου όταν οι ομάδες του Βορρά δεν μπορούσαν να έχουν επαρκή αριθμό παικτών λόγω επιστράτευσης. Με πρωτεργάτη τον Ανιέλι βγήκε φωτογραφικός νόμος όπου ο πόλεμος αν και υποχρέωνε τη νεολαία να επιστρατευθεί αποδεκατίζοντας τις ομάδες, σε αντίθεση με τη δίκη του. Μιας και τους δήλωνε ως υπεύθυνους στη γραμμή παραγωγής της αυτοκινητοβιομηχανίας που βοηθούσε στον πόλεμο! Με λίγα λόγια ο πανούργος Ανιέλι είχε σκεφτεί να δηλώσει τους ποδοσφαιριστές της Γιουβέντους ως εργάτες υψίστης σημασίας για την παραγωγή αυτοκινήτων. Την ίδια στιγμή που ο σύλλογος μετακόμισε στην διπλανή Άλμπα δηλώνοντας τους παίκτες ως εργάτες της Cisitalia, θυγατρική της Fiat.
Με την ολοκλήρωση του πολέμου η παντοδυναμία της Γιουβέντους στο τοπικό πρωτάθλημα άρχισε μετά την πτώση της Τορίνο με συνέπεια η αντιπαλότητα των οπαδών να μεταφερθεί προς το Μιλάνο μέχρι η Τορίνο να σηκώσει ξανά κεφάλι του 1976. Περίοδος στην οποία η Γιουβέντους όχι μόνο έχτιζε ομάδα αλλά και σχέσεις με την εκάστοτε κυβέρνηση. Η μεγάλη «μάνα» της ιταλικής αυτοβιομηχανίας έφτασε σε σημείο να μην έχει αντίπαλο στην αγορά κρατώντας το μονοπώλιο, όπως η “Γηραιά Κυρία” των τριών ετών που δεν είχε αντίπαλο στον αγωνιστικό χώρο.
Η τελευταία δεκαετία για την Γιουβέντους ήταν ταυτισμένη με την νέα μόδα του συστήματος που ψάχνει λύσεις για να σώσει τα «μαγαζιά γωνία». Όπως ακριβώς συνέβη στην περίπτωση της Μπαρτσελόνα, της Μπάγερν και της Μάντσεστερ Σίτι. Έτσι θα ήταν αδιανόητο να μείνει εκτός παιχνιδιού η ομάδα από το Τορίνο. Τι και αν η παρέα του Ανιέλι είχε επίσημα χρέη 900 εκατομμυρίων ευρώ μέχρι τα τέλη του 2021; Η πανάκριβη αγορά του Κριστιάνο Ρονάλντο ήταν απλά ένα πείραμα και μια ενδιαφέρουσα κίνηση για να καλυφθεί η δύσκολη κατάσταση στα ενδότερα. Όλα είναι εφικτά όταν σε λένε Γιουβέντους και βρίσκεσαι μεταξύ των πρώτων συλλόγων στην σχετική λίστα με τα μεγαλύτερα χρέη στην ποδοσφαιρική Ευρώπη.
Κάθε χρόνο υπήρχε μια λανθασμένη λογική στο ιταλικό κλαμπ προκειμένου να ξοδευτεί χρήμα στις μεταγραφές με την ελπίδα ότι τα επόμενα χρόνια θα ζουν σε έναν καλύτερο οικονομικά κόσμο. Ότι θα βρεθεί μία κυβέρνηση στηρίξεις μία παγκόσμια ομοσπονδία ποδοσφαίρου που θα αλλάξει προς όφελος τους τις ισορροπίες και ενδεχομένως μια νέα ευρωπαΐκή Λίγκα εκεί όπου ήταν ένα σενάριο το οποίο έπαιξε αρκετά δυνατά πριν από ενάμιση χρόνο.
Φυσικά και εισέπραξε άφθονο χρήμα την περίοδο της παντοκρατορίας η Γιουβέντους διότι θυμίζουμε ότι τα μισά των γενικών εσόδων μοιράζονται ισομερώς σε όλες τις ομάδες του Καμπιονάτο ενώ στα άλλα μισά ευνοούνται οι μεγάλες ομάδες. Δηλαδή, εκεί όπου το 30% βασίζεται στο εμπορικό όνομα συν τα εισιτήρια, συν την ιστορική παρουσία και τις αγωνιστικές επιτυχίες, ενώ μόλις το 12% βάσει της βαθμολογικής θέσης στο τέλος του πρωταθλήματος. Με λίγα λόγια υπήρχε ένα… μαξιλαράκι εγγυημένων εσόδων για τη «Μεγάλη Κυρία» που ξεπερνούσαν τα 160 εκατομμύρια ευρώ σε ετήσια βάσει μόνο από το πρωτάθλημα.
Για να περάσουμε στο σήμερα θα πρέπει να δούμε πως θα επιλυθούν τα δύο τεράστια αγκάθια που…αιμορραγούν τον οργανισμό της Γιούβε. Το πρώτο έχει να κάνει με την εισαγγελική έρευνα κι αφορά την υπερτίμηση μεταγραφών στο διάστημα 2018-2020, με στόχο την παρουσίαση υψηλότερων εσόδων. Το δεύτερο αφορά τις περικοπές στους μισθούς 23 παικτών του κλαμπ κατά το πρώτο κύμα της πανδημίας, την άνοιξη του 2020. Ηρθαν σε συμφωνία με τους παίκτες να μην τους καταβληθούν μισθοί τεσσάρων μηνών, συνολικού ύψους 90 εκατομμυρίων ευρώ. Αυτή η μείωση προσμετρήθηκε ανάλογα στα έξοδα του κλαμπ για το εν λόγω έτος. Ωστόσο, όπως προέκυψε από τον εισαγγελέα του Τορίνο, η πραγματική περικοπή που δηλώθηκε στα «βιβλία» αφορούσε τους μισθούς μόνο ενός μήνα (22,5 εκατ. ευρώ). Σύμφωνα με τη «Gazzetta Dello Sport», το άρθρο 31 του αθλητικού κώδικα προβλέπει ποινές που εκτείνονται από αφαίρεση βαθμών ως και υποβιβασμό, στην περίπτωση που τα ψευδή οικονομικά στοιχεία βοήθησαν τη Γιουβέντους να λάβει άδεια για τη συμμετοχή στο πρωτάθλημα.
Πλέον ολοένα και έχει μεγάλο ενδιαφέρον η υπόθεση με την Γιουβέντους διότι διανύουμε την εποχή των επενδυτικών κεφαλαίων με το ατελείωτο χρήμα που προέρχεται από τις ηνωμένες πολιτείες της Αμερικής και έχει ως αποτέλεσμα την επιδρομή στο ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου με βασικό σταθμό την Ιταλία. Αρκεί μια ματιά για να δούμε ότι το επενδυτικό κεφάλαιο που έρχεται από την πλευρά της Δύσης έχει να κάνει με την Σπέτσια, την Πάρμα, τη Μίλαν, τη Ρόμα, και την Ίντερ. Πρόκειται για ένα ρεύμα που οδηγεί μεγάλου αμερικανικούς κολοσσούς προς την Ιταλία και κυρίως για την αγορά συλλόγων που έχουν το δικό τους γήπεδο και κυρίως φανατικούς οπαδούς έτοιμοι να «χειραγωγηθούν».
Μιλάμε πλέον για μια νέα εποχή που οραματίζεται τον επαγγελματικό αθλητισμό αποκλειστικά και μόνο με ομάδες που θα κερδίζουν χρήματα χωρίς να σηκώνουν τρόπαια!//
Μετάβαση στην Πηγή
Author: ERTNEWS SPORTΓιάννης Ράνιος
