Εικαστική έκθεση στα Ιωάννινα

Προπτυχιακοί και μεταπτυχιακοί φοιτητές της σχολής καλών τεχνών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων δημιούργησαν πρωτότυπα έργα για την περίοδο της οθωμανικής κατοχής της πόλεως.

Την έκθεση διοργανώνει η ομάδα του μεταπτυχιακού προγράμματος σπουδών, με μια νέα προσέγγιση της σημασίας της πολιτιστικής κληρονομιάς, εξηγεί η Διονυσία Κορτέσα, επιμελήτρια της εκθέσεως.

Η έρευνα και τα έργα εμφανίζουν την παλιά όψη των Ιωαννίνων πριν από την απελευθέρωση. «Οι πόλεις σε όλο τον κόσμο αποτελούν παλίμψηστα, όπου γράφονται, κομμάτια ιστορίας τα οποία επικαλύπτονται από νεότερα στοιχεία». Πολλά από τα στοιχεία χάνονται όταν οι συνθήκες κάτω από τις οποίες είχαν δημιουργηθεί προκάλεσαν δυσάρεστες μνήμες στην κοινωνία. Αυτό ισχύει και για την πιο πρόσφατη ιστορία, καθώς οι άνθρωποι θέλουν να σβήσουν από την μνήμη τραγωδίες που βίωσαν.

Ενδεικτική είναι περίοδος του Αλί πασά και των θηριωδιών που βίωσαν οι κάτοικοι των Ιωαννίνων, με σημαντικότερο τον δημόσιο τεμαχισμό παπα-θύμιου Βλαχάβα στην κεντρική πλατεία, όπως τον κατέγραψε ο Γάλλος πρόξενος Πουκεβίλ.

Η έκθεση φιλοξενείται στην Αίθουσα Πολλαπλών Χρήσεων «Δημήτρης Κωνστάντιος»,  στο Ιτς Καλέ. Ζωγραφικοί πίνακες, εικαστικά βίντεο, χαρακτικά, γλυπτική, ακόμη και ψηφιακά ηχοτοπία, αποτελούν μέρος της εκθεσιακής αφήγησης. Η συνειδητοποίηση του παρελθόντος αποτελεί τον μόνο τρόπο προσαρμογής στην σύγχρονη πραγματικότητα και στην ενατένιση του μέλλοντος.

Ενημερωτικά αναφέρεται ότι η ιδέα υποτίθεται πως βασίζεται στις “Αφανείς Αρχαιότητες”[1], αλλά έχει διαφορετική στόχευση. Συμπτωματικά, ανάλογες πρωτοβουλίες (de-colonize Hellas) έχει αναλάβει το Κέντρο Ευρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Άμστερνταμ, που μεταξύ άλλων προωθεί την τουρκική πολιτική, ενώ διοργανώνει διαδικτυακές ομιλίες για το πως υποτίθεται οι αμερικανικές πολιτικές του οικονομικού φιλελευθερισμού και της καπιταλιστικής δημοκρατίας επένδυσαν συμβολικά στον Ελληνισμό μεταμορφώνοντάς τον ριζικά. Επίσης, πως υποτίθεται η Ελλάδα με τον αρχαίο πολιτισμό και την δημοκρατία συνέβαλε στην αποικιοκρατία του 18^ου αιώνα. Αυτά και άλλα παρόμοια που χρησιμοποιεί η ρεβιζιονιστική σκέψη ως μέσο διαγραφής της ιστορίας και αντικατάστασης της με μια ερμηνευτική αμφίσημη εικόνα που εξυπηρετεί συγκεκριμένες πολιτικές.

«Ο επιστημολογικός σχετικισμός, ή η ιδέα ότι δεν υπάρχει αντικειμενική αλήθεια και ο επιστημολογικός πραγματισμός, ή η ιδέα ότι η αλήθεια είναι ίδια με τη χρησιμότητα, συνδέονται στενά με αυταρχικές και ολοκληρωτικές ιδέες», όπως είπε και ο Καρλ Πόππερ.[2]

[1] “Αφανείς Αρχαιότητες” αποκαλούνται τα σημεία που σημάδεψαν την ιστορία της Θεσσαλονίκης, από την νεολιθική περίοδο έως την σύγχρονη εποχή, εκ των οποίων κάποια διατηρούνται σε υπόγεια πολυκατοικιών στον κέντρο της πόλεως και αλλά έχουν καταχωθεί από εργολαβικές εργασίες, με αποτέλεσμα να μην έχει αναπτυχθεί μια βιωματική σχέση των κατοίκων με το παρελθόν τους.

[2] Karl Popper, Conjectures and Refutations- The Growth of Scientific Knowledge, Basic Books, New York 1962- 2002, σσ. 4-5.

www.ertnews.gr