ΜΙΛΑΤΕ «ΔΑΡΝΑΚΙΚΑ»;

Ένα από τα πέντε χωριά Δαρνακοχώρια το Άγιο Πνεύμα Σερρών, διατηρεί  όχι μόνο τις παραδόσεις, αλλά και τα οικιακά σκεύη και τα εργαλεία, που χρησιμοποιούντο πρίν από 100 χρόνια.

Στους πρόποδες του Μενοίκιου όρους, Δύσωρο, όπως το ανέφερε ο Ηρόδοτος,  βρίσκονται κάποιοι από τους αρχαιότερους οικισμούς στο νομό Σερρών. Το Άγιο Πνεύμα είναι η σύγχρονη ονομασία του χωριού, Μόνοικο όπως λεγόταν στην αρχαιότητα και Μονόσπητο όπως το ονόμαζαν οι Βυζαντινοί.

Κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας ονομαζόταν Βεζνίκο, στα τουρκικά σημαίνει χωριό της ζυγαριάς, της  ακριβείας και σε μια ελεύθερη πιο απόδοση «Δικαιοχώρι». Ο Βασίλης Αναστασιάδης έψαξε την ιστορία του χωριού που πηγαίνει χιλιάδες χρόνια πίσω.

Ο Κώστας Μανιώτας, κάτοικος του Αγίου Πνεύματος, αφιέρωσε πολύ χρόνο για να συγκεντρώσει και να διατηρήσει από την φθορά μέσα που χρησιμοποιούσαν οι κάτοικοι πριν από σχεδόν έναν αιώνα. Σήμερα θεωρούνται παρωχημένα, καθώς ο πολιτισμός τα έθεσε εκτός χρήσεως, αλλά όπως σημειώνει υπενθυμίζουν όχι απλώς το παρελθόν, αλλά και τις δυσκολίες της ζωής εκείνης της εποχής.   

Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό στα πέντε εναπομείναντα Δαρνακοχώρια, είναι η γλώσσα. Και αυτό γιατί οι κάτοικοι του είναι Δαρνάκες.

Συνήθως η περικοπή λέξεων οφείλεται στο περιβάλλον και τις κλιματολογικές συνθήκες, κάτι που είναι πιθανό για την περιοχή. Ο κ. Μανιώτας δίνει ένα δείγμα φωνητικό, όπου κόβεται η κατάληξη και κάποια φωνήεντα.

Σημειώνεται ότι αυτός ο ιδιωματισμός της γλώσσας που θυμίζει τους διαλεκτόφωνους πληθυσμούς των αποίκων του Ελλησπόντου είχε μια σημαντική διασπορά στον Ελλαδικό χώρο.

Το χωριό Άγιο Πνεύμα ή Μόνοικο ή Μονόσπητο παρουσιάζει μια εντυπωσιακή ζωή από την προϊστορική εποχή έως σήμερα. Θεωρείται ο σπουδαιότερος αρχαιολογικός οικισμός στο νομό Σερρών, καθώς χρονολογείται από το 4000 π.Χ.. Βρέθηκαν ίχνη προϊστορικού οικισμού, όστρακα νεολιθικών αγγείων, εργαλείων, ενώ οι ανασκαφές ανακάλυψαν πολυάριθμα νομίσματα με επιγραφές όπως: “ΚΟΙΝΟΝ ΤΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΩΝ” και ‘ΑΜΦΙΠΟΛΙΤΕΩΝ”. Η σιδερένια σκουριά και μια λατινική επιγραφή δείχνουν την συστηματική εκμετάλλευση των ορυχείων σιδήρου της γύρω περιοχής, τα οποία σε συνδυασμό με τα λατομεία μαρμάρου την καθιστούσαν οικονομικό κέντρο. Στην κώμη αυτή αποκαλύφθηκαν θολωτοί και κιβωτιόσχημοι τάφοι σε μια ξεχωριστή θέση, που αποτελούσε νεκροταφείο.

Είχε ακμάσει κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους και ιδιαίτερα κατά τον 1ο έως τον 3ο αι. μ.Χ.. Τον 3ο μ.Χ. αιώνα, όταν οι Γερμανοί Γότθοι κινήθηκαν νοτιοανατολικά, και υπήρχαν πιέσεις από Σκυθικά φύλα, λόγω των συχνών βαρβαρικών επιδρομών, ο οικισμός οχυρώθηκε με ακρόπολη, από την οποία σώζονται έως σήμερα ορισμένα τμήματα του τείχους του.

www.ertnews.gr