Πλούσια σε συμβολισμούς και ανθεκτικά στον χρόνο τα έθιμα της πρωτοχρονιάς

Τα έθιμα αναβιώνουν, ως εσωτερική ανάγκη των ανθρώπων να μοιραστούν κοινούς τρόπους ζωής και από οικογενειακά καθίστανται κοινωνικά, είτε λαμβάνουν χώρα στην μικρή κοινωνία του χωριού, είτε στις πόλεις.

Παλαιότερα οι κοινωνίες των αγροτών και των κτηνοτρόφων σε δύσκολες συνθήκες καθημερινότητας και επιβίωσης, ένιωσαν την ανάγκη να μοιράζονται τις χαρές τους με μικρά πράγματα, αλλά με μεγάλη σημασία.

Η Αικατερίνη Καμηλάκη, μέλος της εθνικής επιτροπής για την άυλη πολιτιστική κληρονομιά περιγράφει το πλαίσιο εντός του οποίου διατηρούνται οι πρακτικές,  αναπαραστάσεις, εκφράσεις, γνώσεις και τεχνικές, τα εργαλεία, αντικείμενα, χειροτεχνήματα και οι πολιτιστικοί χώροι που συνδέουν αυτές τις κοινότητες, τις ομάδες.

Μολονότι οι περισσότεροι έχουν μετοικίσει σε άλλες πόλεις ή χωριά, διατηρούν την συλλογική μνήμη, ακόμη και εάν έχουν ξεχάσει τον αρχικό λόγο αυτών των εκδηλώσεων.

Οι κοινωνικές πρακτικές, οι τελετουργίες οι γιορτές τα λαϊκά δρώμενα, έθιμα ευετηρίας, τα έθιμα στον κύκλο του χρόνου είναι σημαντικοί σταθμοί στη ζωή του ανθρώπου, συνθέτουν γνώσεις και πρακτικές που αφορούν τη φύση και το σύμπαν, όπως επισημαίνει η κ. Καμηλάκη.

Πάντα, σε όλες τις εποχές και σε όλες τις κοινωνίες, υπήρχαν άνθρωποι που αντιμετώπιζαν μεγάλες δυσκολίες, που είχαν ανάγκη και για αυτόν τον λόγο υπήρχε η πρόνοια για ένα κομμάτι παραπάνω όταν έκοβαν την βασιλόπιττα κατά την περίοδο των εορτών. «Η βασιλόπιττα είναι ένας συμμετοχικός άρτος από παλιά, που διατηρήθηκε στην συλλογική μνήμη».

Τα έθιμα σχετιζόμενα με τον αγροτικό χώρο είναι συνδεδεμένα με την γή, αλλά δεν αντιλαμβανόμαστε σήμερα πόσο σημαντικά ήταν για εκείνη την εποχή.

Η οικογένεια έχει ανάγκη από την κοπή της βασιλόπιττας και είναι ένας τρόπος διατήρησης της συνοχής της.  

www.ertnews.gr