Τα 144 χρόνια του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού

Την περασμένη Πέμπτη 10 Ιουνίου, ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός, σε μία επετειακή εκδήλωση στο Ζάππειο Μέγαρο γιόρτασε 144 χρόνια ζωής. «Η γιορτή αποτελεί έναν ελάχιστο φόρο τιμής και μνήμης στους ανθρώπους, οι οποίοι με αλτρουισμό έδειξαν και συνεχίζουν να δείχνουν αλληλεγγύη προς τους πλησίον. Στο ίδιο πλαίσιο τιμήθηκαν και οι εθελοντές του Ερυθρού Σταυρού», αναφέρει ο πρόεδρος του Αντώνης Αυγερινός. Ο Ε.Ε.Σ. συμμετείχε ενεργά σε όλες τις μεγάλες στιγμές του έθνους, είτε ήταν οι Βαλκανικοί πόλεμοι, είτε οι δυο παγκόσμιοι πόλεμοι. Εκείνο όμως που έχει χαραχθεί στην μνήμη όλων είναι η προσφορά των Ελληνίδων εθελοντριών κατά το έπος του ΄40. Ελάχιστοι γνωρίζουν ότι πρόκειται για μια άμισθη συνεισφορά χιλιάδων ανθρώπων. Στην μνήμη των μεγαλυτέρων έχουν χαραχθεί οι ανακοινώσεις του Ε.Ε.Σ. έως και την δεκαετία του ΄60, όταν ακόμη οι απανταχού Έλληνες αναζητούσαν τους οικείους τους, που είχαν χαθεί ακόμη και από την περίοδο της μικρασιατικής καταστροφής.

Στα χαρακτηριστικά του εθελοντή προσμετρώνται η προσφορά, η αλληλεγγύη, η ανιδιοτέλεια, που φτάνει ακόμη και στην πλήρη αυτοθυσία. «Ο ερυθροσταυρίτης  είναι αυτός που θέτει το εγώ κάτω από το εμείς», τόνισε ο κ. Αυγερινός. «Πάντα στοχεύουμε σε μια αναγεννητική πορεία, σε μια προσπάθεια κινητοποίησης, ενδυνάμωσης του εθελοντικού ρεύματος, ακόμη και για λόγους οικονομικής  ανάπτυξης». Υπενθυμίζοντας ότι ο Ε.Ε.Σ είχε την πρωτοβουλία το 1935 για την εθελοντική αιμοδοσία και με αφορμή την παγκόσμια ημέρα αιμοδοσίας ο πρόεδρος του Οργανισμού καλεί σε μια πράξη μέγιστης αλληλεγγύης ακόμη και εν μέσω πανδημίας.

Το ιδεολογικό υπόβαθρο του Ερρίκου Ντινάν, ιδρυτού του Ερυθρού Σταυρού, δομήθηκε κατά τον Γαλλο-αυστριακό πόλεμο του 1859, όταν περιόδευσε στο πεδίο της μάχης του Σολφερίνο και τρομοκρατημένος από τα δεινά των τραυματισμένων στρατιωτών, ξεκίνησε μια διαδικασία για την ίδρυση του Ερυθρού Σταυρού. Το όραμά του για την περίθαλψη των πασχόντων και την προσφορά βοήθειας, μέσω ενός διεθνούς οργανισμού, πήρε σάρκα και οστά το 1864 στην Γενεύη.

Στις 10 Ιουνίου 1877, μόλις δυο μήνες μετά την κήρυξη του ρωσο-τουρκικού πολέμου, με πρωτοβουλία της βασίλισσας Όλγας ιδρύθηκε ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός. Σε μια περίοδο που η Ελλάδα περνούσε από τις συμπληγάδες των πολέμων λίγο πριν από τον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 και προ των μεγάλων αναμετρήσεων του 20^ου αιώνα σφυρηλατήθηκε το πνεύμα της προσφοράς με την εθελοντική οργάνωση κυρίως των γυναικών της εποχής. Από τη στιγμή της ίδρυσής του, ο Ε.Ε.Σ. αναγνωρίσθηκε από τη Διεθνή Επιτροπή Ερυθρού Σταυρού και σήμερα αποτελεί μέρος της οικογένειας του Διεθνούς Κινήματος Ερυθρού Σταυρού και της Ερυθράς Ημισελήνου.

Ο Ρωσο-τουρκικός πόλεμος προκάλεσε διχασμό στα εμβλήματα του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού και της Ερυθράς Ημισελήνου που συνεχίζεται έως σήμερα. Το σύμβολό του Ε.Σ., δηλαδή τα χρώματα της σημαίας της ουδέτερης Ελβετίας, αποτελούν το μοναδικό σήμα προστασίας του ιατρικού προσωπικού και των εγκαταστάσεων. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια του πολέμου, οι Τούρκοι υποστήριξαν ότι ο σταυρός υπενθύμιζε τις Σταυροφορίες και αντικατέστησαν τον σταυρό με την Ερυθρά Ημισέληνο. Αυτό το σύμβολο υιοθέτησαν οι περισσότερες Μουσουλμανικές χώρες.

Το Ιράν, που συνόρευε με την Ρωσική και την Οθωμανική Αυτοκρατορία, τις οποίες θεωρούσε αντιπάλους, έβλεπε στην Ερυθρά Ημισέληνο ένα Οθωμανικό σύμβολο, καθώς είναι μια αντιστροφή του χρώματος της οθωμανικής σημαίας (και της σύγχρονης τουρκικής), όπου στο κόκκινο υπάρχει λευκό και τούμπαλιν. Αυτό οδήγησε την Τεχεράνη στην δημιουργία της δικής της εκδοχής, χρησιμοποιώντας ένα παραδοσιακό ιρανικό σύμβολο το Λιοντάρι και τον Ήλιο. Μετά την Ιρανική Επανάσταση του 1979, το Ιράν υιοθέτησε την Ερυθρά Ημισέληνο, αν και οι Συμβάσεις της Γενεύης συνεχίζουν να αναγνωρίζουν ως έμβλημα το Κόκκινο Λιοντάρι και τον Ήλιο.

www.ertnews.gr