Η απόσταση που τους χωρίζει είναι μεγάλη, η καρδιά όμως που έχει μείνει πίσω γεφυρώνει τις αποστάσεις, όταν ένα παιδί επικοινωνεί με τον πατέρα που έμεινε στην Ουκρανία.

Η Οξάνα οδήγησε μόνη της από βομβαρδισμένες περιοχές, συνοδεύοντας άλλες δύο γυναίκες και το παιδί της για να φτάσουν στην Ελλάδα. Το μυαλό και η καρδιά μένουν πίσω στον σύζυγο, τον αδερφό και τους συγγενείς που έμειναν στη φρίκη του πολέμου. Συγκλονίζουν όσα λένε στα παιδιά για να μην φοβούνται στα καταφύγια.
Χρωματιστές καρδιές, ζωγραφισμένες από παιδικά χέρια σε ένα παγκάκι στον συνοριακό σταθμό του Προμαχώνα. Δεκάδες παιδιά που βγήκαν στον δρόμο της προσφυγιάς για να γλυτώσουν από τους βομβαρδισμούς και τα καταφύγια στην Ουκρανία.  Άλλα με τις μητέρες τους, άλλα με την γιαγιά ή τον παππού, έρχονται για να φιλοξενηθούν τα περισσότερα σε συγγενείς, με την ελπίδα ότι πολύ σύντομα θα ξαναβρεθούν στο σπίτι τους.
Η  Άννα Μιχαηλέσκου μένει χρόνια στην Ελλάδα, γύρισε όμως στην πατρίδα της για να γλυτώσει, όπως λέει, τα τρία της εγγόνια από τον εφιάλτη.

Τη δική τους οδύσσεια στον δρόμο από το βομβαρδισμένο Χάρκοβο, μέχρι να βγουν από την Ουκρανία έζησε, η Αναστασία με τον γιο της Μάξιμο. Ένα ταξίδι τεσσάρων ημερών, στο οποίο χρησιμοποίησαν λεωφορείο, αυτοκίνητο και τρένο.

Συνολικά, από τις 24 Φεβρουαρίου, έχουν εισέλθει από τον συνοριακό σταθμό του Προμαχώνα 2.526 Ουκρανοί πρόσφυγες.

Σειρήνες πολέμου που τους οδηγούν στα καταφύγια, βομβαρδισμοί και θάνατος, είναι η καθημερινότητα που περιγράφουν με τα πιο μελανά χρώματα.

Οι περισσότεροι πρόσφυγες από την Ουκρανία κατευθύνονται στην Πολωνία, τη Μολδαβία και τη Βουλγαρία, ενώ όλοι εκφράζουν τη βεβαιότητα και την ελπίδα ότι πολύ σύντομα θα γυρίσουν πίσω.

ΠΗΓΗ: ΕΡΤ3
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΣΥΜΕΩΝΙΔΟΥ, ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΒΑΣΙΛΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ

www.ertnews.gr