Το καπέλο είχε τη δική του ιστορία

Ο Τάσος Χατζηαδάμ, ιδιοκτήτης καπελάδικου στη Θεσσαλονίκη, μίλησε στην ΕΡΤ3 για την ιστορία του καπέλου. Τόνισε ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει η κουλτούρα του καπέλου, όπως στο εξωτερικό, αν και είναι κάτι πολύ κομψό και χρήσιμο. Η τέχνη είναι εξαιρετικά πολύπλοκη, ώστε να μην γίνεται ποτέ απόσβεση σε χρήματα. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι σε ψάθινα καπέλα υπάρχουν έως και 65 στρώσεις ψάθας. Ο κ. Χατζηαδάμ αγωνιά για την συνέχιση της τέχνης του, καθώς ο ίδιος μετράει μήνες για να βγει στη σύνταξη και δεν είναι καθόλου σίγουρος ότι θα υπάρξει η επόμενη γενιά που θα ενδιαφερθεί να μάθει. Όλα είναι δύσκολα πια και το κόστος δυσβάσταχτο, όπως επισημαίνει. Οι ραπτομηχανές είναι ειδικές και πανάκριβες, τα καλούπια επίσης. Ο ανταγωνισμός από τα ετοιματζίδικα έχει γίνει ανελέητος. Και τα παιδιά του έχουν τραβήξει διαφορετικούς δρόμους. Η μοναχοκόρη του σπούδασε Οικονομικά και τώρα φοιτά στη Σχολή Πιλότων της Καβάλας. Το μέλλον της, όπως και των ανιψιών μου, δεν είναι στα καπέλα…», καταλήγει χαρακτηριστικά.

Η βιοτεχνία καπέλων «Αμαζόνα» που στεγάζεται σε ένα διώροφο κτήριο, στην οδό Παπαδοπούλου ιδρύθηκε από τον Παύλο Χατζηαδάμ. Οι γονείς του είχαν έρθει από την Αδριανούπολη, μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους. Εκείνος κατάφερε το 1960 να ανοίξει σε αυτή τη γωνιά της πόλης ένα μικρό εργαστήριο που αγαπήθηκε πολύ από τους Θεσσαλονικείς. Οι τραγιάσκες (κλασικές, τύπου Τρούμαν, τύπου Αγγλίας ή οκτάφυλλες), οι μπερέδες, τα καβουράκια, τα τζόκεϊ, τα ναυτικά καπέλα, ακόμη και τα σομπρέρο της «Αμαζόνας» –χειροποίητα όλα– σκέπασαν εκατοντάδες χιλιάδες κεφάλια στην πόλη. Την τέχνη της πιλοποιίας τη δίδαξε στους γιους του Βασίλη, Μιχάλη και Τάσο.

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΟΛΓΑ ΔΑΔΙΝΗ

www.ertnews.gr