101 χρόνια από τη γέννηση του Βασίλη Γεωργιάδη: Γράφει ο Ιάσονας Τριανταφυλλίδης

Ο Ιάσονας Τριανταφυλλίδης με αφορμή την επέτειο της γέννησης του Βασίλη Γεωργιάδη γράφει για τον σπουδαίο σκηνοθέτη και το έργο του.

«Κορίτσια στον ήλιο»

Ένα κορίτσι με ένα πολύ καυτό άσπρο μίνι και σανδάλια τρέχει σε έναν αγροτικό δρόμο και από πίσω ένας βοσκός τρέχει φωνάζοντας της «στάσου μύγδαλα». Ο βοσκός όντως μύγδαλα ήθελε να της δώσει, αλλά εκείνη τον είδε αγριωπό και φοβήθηκε. Και έτσι ο βοσκός πήγε φυλακή και η κοπέλα που ήταν ξένη τουρίστρια του πήγε φαγητό  από το παράθυρο της φυλακής.

Ο σπουδαίος σκηνοθέτης Βασίλης Γεωργιάδης, σε σενάριο του Ιάκωβου Καμπανέλλη έφτιαξε το όνειρο κάθε τουρίστριας που φτάνει στην Ελλάδα, αλλά και κάθε Έλληνα που βλέπει τουρίστρια. Ελπίζω να μην παρεξηγηθεί με αυτό που λέω, αλλά εδώ που τα λέμε οι διακοπές είναι και το όνειρο ενός ερωτικού ή έστω ενός σεξουαλικού συμβάντος, άλλωστε το λέει και το τραγούδι «μια αγάπη για το καλοκαίρι» και η ταινία «Κορίτσια στον ήλιο» που ήταν στην αρχή να είναι σπονδυλωτή με τρεις ιστορίες – εξού  και ο πληθυντικός κορίτσια στον ήλιο και όχι κορίτσι – αλλά τους βγει μεγάλη η πρώτη ιστορία είχε φτάσει περίπου 50 λεπτά, και ενώ τελείωνε όταν φεύγει η Αν Λόμπεργκ από το νησί που ήταν η Άνδρος για να ξέρετε το τράβηξαν λίγο παραπάνω έβγαλαν τον βοσκό να την ψάχνει στην Αθήνα να ψάχνει στα μπουζούκια και στα κλαμπ και να περνάει επιτέλους μια βραδιά μαζί της και στο τέλος να τη αποχαιρετά στο αεροδρόμιο.

Έπειτα πρόσθεσαν και άλλες σκηνές από κέντρα έφτιαξαν και ένα σχεδόν βίντεο κλιπ με το τραγούδι του Ξαρχάκου και στίχους Παπαστεφάνου το Άναμπελ και ο Κονιτσιώτης ο παραγωγός της ταινίας έβαλε το τότε κορίτσι του που τα χέρια και τα πόδια της έμοιαζαν σαν τη Αν Λόμπεργκ, να τρέχει στην άμμο και να φτιάχνει καρδούλες που έσβηνε η θάλασσα κι έτσι συμπληρωθήκαν τα 70 τόσα λεπτά που χρειάζονταν για να βγει η ταινία στο σινεμά.

Στο σινεμά βέβαια δεν έσκισε τότε αλλά δεν ήταν και πολύ ακριβή ταινία, έπειτα πουλήθηκε πολύ έξω και έκανες πολλές προβολές στα θερινά σινεμά. Επιπλέον ήταν υποψήφια και παραλίγο να φτάσει έως τις Χρυσές σφαίρες. Άλλωστε του Βασίλη Γεωργιάδη η φήμη ήδη τότε στα τέλη του 60 είχε φτάσει στο Χόλυγουντ μια και ήταν ήδη υποψήφιος για Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας το 1963 με τα «Κόκκινα φανάρια» και το 1965 με «Το χώμα βάφτηκε κόκκινο» – και κοίτα να δεις σύμπτωση που αυτές τις μέρες παίζουν τα σινεμά σε επανέκδοση τη τσέχικη ταινία «Το μαγαζάκι της κεντρικής οδού» που είχε κερδίσει το Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας όταν ήταν υποψήφιο «Το Χώμα βάφτηκε κόκκινο», ενώ από το θρυλικό «8½» του Φελίνι είχε πάρει το Όσκαρ όταν ήταν υποψήφια η ταινία «Τα κόκκινα φανάρια» -. Φέτος λοιπόν στις 12 Αυγούστου κλείνουν 100 + 1 χρόνια από τη γέννηση του Βασίλη Γεωργιάδη αυτού του σπουδαίου σκηνοθέτη και καλό θα ήταν να θυμηθούμε την καριέρα και τη ζωή του.

Το ενδιαφέρον του για το σινεμά

Ο Βασίλης Γεωργιάδης πρόσφυγας από τα Δαρδανέλια στην καταγωγή, μεγάλωσε στο λατρεμένο του Ξυλόκαστρο, που αγαπούσε έως την τελευταία του στιγμή και εκεί στα μέσα της δεκαετίας του ‘40 ενώ σπούδαζε ανακάλυψε πως είχε ανοίξει μετά τον πόλεμο μια σχολή με τον μεγαλόστομο τίτλο «Ακαδημία Κινηματογράφου», πήγε γράφτηκε μαζί με άλλα παιδιά εκείνης της εποχής και αυτό του άναψε το ενδιαφέρον για το σινεμά. Τότε για να γίνεις σκηνοθέτης ο δρόμος ήταν πιο απλός αλλά και πιο ουσιαστικός. Όλα αυτά τα παιδιά ξημεροβραδιάζονταν στις κινηματογραφικές αίθουσες βλέποντας καμιά δεκαριά φορές την ίδια ταινία και αν ήταν τυχερά πήγαιναν ως βοηθοί βοηθού σε κανένα κινηματογραφικό πλατό, σε κάποια ταινία ή σε κάποιον σκηνοθέτη.

Τα πρώτα βήματα του μεγάλου κινηματογραφιστή

Ο Βασίλης Γεωργιάδης ήταν τυχερός έγινε βοηθός του Νίκου Τσιφόρου και μάλιστα στην πρώτη ταινία που έπαιξε η Αλίκη Βουγιουκλάκη στο Ποντικάκι. Ήταν τυχερός επίσης γιατί ο Τσιφόρος πρόσεξε πως κάτι είχε να πει στο σινεμά αυτός ο νεαρός και του έδινε ευκαιρίες να εξελιχθεί. Από τον Τσιφόρο στον Τζαβέλα ο Γεωργιάδης έφτιαξε ένα σενάριο μαζί με τον Ιάκωβο Καμπανέλλη για την πρώτη του ταινία που θα γύριζε, την οποία έκανε τελικά δυο χρόνια να την γυρίσει λόγω οικονομικών δυσκολιών και η οποία όταν βγήκε στα σινεμά έκανε πάταγο γιατί κάτι τέτοιο δεν είχε ξαναγίνει στο ελληνικό σινεμά. Ήταν «Οι Άσσοι του Γηπέδου» και η πρωτοτυπία του ήταν πως  εμπνεόμενος από το νεορεαλισμό της εποχής έβαλε να παίξουν τα μεγαλύτερα αστέρια του ποδοσφαίρου τότε. Άνθρωποι αγράμματοι, απλοί λαϊκοί άνθρωποι που έλαμπαν κάθε Κυριακή όμως στα γήπεδα, που κατάφεραν να παίξουν με έναν μοναδικά αυθεντικό τρόπο. Η ταινία δεν έσπασε τα ταμεία, αλλά συζητήθηκε πολύ και μάλιστα η Ελένη Βλάχου έγραψε ένα χρονογράφημα όπου έλεγε πως «πρέπει να είναι μια ταινία του Γιώργου Τζαβέλλα ο οποίος χρησιμοποίει καινούρια εκφραστικά μέσα και την υπογράφει ένας βοηθός του ο Βασίλης Γεωργιάδης».

Οι ταινίες που γύριζε είχαν ένα διαφορετικό στυλ

Ο Βασίλης Γεωργιάδης δεν γύρισε πολλές ταινίες αλλά όλες είχαν κάτι ξεχωριστό. Οι ταινίες «φουστανέλα» που γύρισε ας πούμε σαν το “Κρυστάλλω” και το “Φλογέρα και Αίμα” ή “Η Κατάρα της Μάνας” δείχνει τους ήρωες πιο δυναμικούς από το παλιό ρομαντικό και συνήθως παθητικό στυλ τους. Στις κωμωδίες του όπως στους “Δοσατζήδες”, στο “Διακοπές στην Κολοπετινίτσα” ή αργότερα στο “Γάμος αλά Ελληνικά” -ειδικά στο τελευταίο- τα πράγματα μεν είναι αστεία, αλλά πιο σκεπτόμενα με πιο συναίσθημα και ανθρωπιά από το σύνηθες του ελληνικού σινεμά. Τα δράματα του το ίδιο. Τα “Κόκκινα φανάρια” στο εξωτερικό θαυμάστηκαν και έφτασαν ως τα Όσκαρ για το πως σε ένα τόσο πολύ στενό χώρο -ήταν όλα γυρισμένα σε πλατό, όπως ήταν όλες οι ταινίες για την Τρούμπα τότε- πως μπόρεσε να κινήσει τόσο πολύ κόσμο σε ένα τόσο στενό πλατό, ενώ στο “Χώμα βάφτηκε κόκκινο” κατάφερε να μπολιάσει σωστά την πολιτική ταινία μέσω του Μαρίνου Αντύπα και να δημιουργήσει ένα διαφορετικού τύπου Ευρωπαϊκό γουέστερν απλώνοντας τη δράση στον απέραντο Θεσσαλικό κάμπο και στα Μετέωρα. Το “Χώμα βάφτηκε κόκκινο” ήταν το μόνο μη ευρωπαϊκό στυλ γουέστερν που έφτασε ως την υποψηφιότητα για Όσκαρ -κάτι που δεν κατάφερε ούτε τα θρυλικά γούεστερν Σπαγκέτι από την Ιταλία-.

Ακόμα και η ταινία του ‘’Εκείνο το καλοκαίρι’’ που στην ουσία είναι μια αντιγραφή του περίφημου Love Story που έσκιζε τότε διεθνώς είναι κάτι πολύ ελληνικό, ενώ με το ‘’Ραντεβού με μια Άγνωστη” φτιάχνει ένα απίστευτο νουάρ αγωνίας…

Ο Βασίλης Γεωργιάδης έκανε μεταφορές σπουδαίων λογοτεχνικών έργων στη μικρή οθόνη

Μετά το ‘75 ο σκηνοθέτης Βασίλης Γεωργιάδης γυρίζει στην τηλεόραση και φτιάχνει μια σειρά από μεταφορές στην μικρή οθόνη σπουδαίων λογοτεχνικών έργων σαν το “Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται”, τον “Γιούγκερμαν”, τους “Πανθέους”, τον “Συνταγματάρχης Λιάπκιν” που χαλάνε κόσμο. Δυστυχώς απ’ όλα αυτά διασώθηκε μόνο το υλικό από το “Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται” και αυτό γιατί όπως μου είχε πει ο ίδιος ο Βασίλης Γεωργιάδης, ο άνθρωπος που είχε βάλει το ΠΑΣΟΚ όταν βγήκε στην εξουσία να σβήσει όλα τα προγράμματα που είχαν φτιαχτεί επί Χούντας ή επί Νέας Δημοκρατίας, ήταν από την Κρήτη και θεώρησε αμαρτία να σβήσει κάτι που είχε το Όνομα του Νίκου Καζαντζάκη!!! Συμβαίνουν και αυτά…

Ένας πολύ ευγενικός και γλυκός άνθρωπος

Τα τελευταία 10 -15 χρόνια της ζωής του ο Βασίλης Γεωργιάδης δεν δούλευε και αυτό ήταν το παράπονο του γιατί οι εξυπνάκηδες της ελληνικής τηλεόρασης τον θεωρούσαν ξεπερασμένο και στον εν πολλοίς περιπεσὼν κινηματογράφο δεν του απαντούσαν καν στις προτάσεις που έκανε. Ο ίδιος θεωρούσε έτσι και αλλιώς το «Κέντρο Κινηματογράφου» σαν κάτι άχρηστο και τον παραγωγό γενικά κάτι σημαντικό που οφείλει να είναι δίπλα στον σκηνοθέτη, να τον στηρίζει και να τον διευκολύνει κλπ κλπ. Ο Βασίλης Γεωργιάδης δεν έγραψε ποτέ δικό του σενάριο, αλλά επενέβαινε όμως στα σενάρια που γύριζε και μάλιστα πολύ δημιουργικά. Οι αγαπημένοι του σεναριογράφοι ήταν ο Ιάκωβος Καμπανέλλης και ο Νίκος Φώσκολος

Ήταν ένας πολύ γλυκός και ευγενικός άνθρωπος ο Βασίλης Γεωργιάδης. Είχε μια απίστευτη καλοσύνη, ήταν πολύ γλυκομίλητος, ήταν από αυτούς που έσκυβε να φιλήσει το χέρι όταν γνώριζε μια κυρία. Γενικά λάτρευε τις γυναίκες, τις οποίες πρέπει να πούμε ότι της ερωτευόταν σχετικά εύκολα. Όπως λάτρευε και την κόρη του.

Δεν ήταν από αυτούς που ανέλυε πολύ τις ταινίες του. Πίστευε πως στο σινεμά τα πράγματα έπρεπε να τρέχουν. Και κατά το γύρισμα και κατά την προβολή. Έπρεπε να υπάρχει ρυθμός κατά τη γνώμη του, σωστή εικόνα και σωστός λόγος, να υπάρχει σωστό καστ και σωστή διδαχή ηθοποιών. Άλλωστε ο ίδιος επενέβαινε στα γυρίσματα των ταινιών, στα καστ για αυτό και οι ταινίες του έχουν τα ιδανικά καστ και οι ηθοποιοί στις ταινίες του είναι πάντα στις καλύτερες στιγμές τους όσο και μεγάλοι σταρ και αν είναι ή όσο και μικροί ρόλοι και αν είναι.

Αυτός ο σπουδαίος άνθρωπος, ο υπέροχος φίλος και εξαιρετικός κινηματογραφιστής μας άφησε για πάντα το ξημέρωμα του Πάσχα του 2000…

Φιλμογραφία

Κινηματογράφος

• “Οι Άσσοι του Γηπέδου” (1956)
• “Καραγκιόζης, ο Αδικημένος της Ζωής” (1959)
• “Περιπλανώμενος Ιουδαίος” (1959)
• “Διακοπές στην Κολοπετινίτσα” (1959)
• “Κρυστάλλω” (1959)
• “Φλογέρα και Αίμα” (1961)
• “Μην Ερωτεύεσαι το Σάββατο” (1962)
• “Οργή” (1962)
• “Η Κατάρα της Μάνας” (1962)
• “Γάμος αλά …ελληνικά” (1964)
• “Τα κόκκινα φανάρια” (1963)
• “Το χώμα βάφτηκε κόκκινο” (1965)
• “Η 7η Ημέρα της Δημιουργίας” (1966)
• “Κορίτσια στον Ήλιο” (1968)
  “Ραντεβού με μια άγνωστη” (1968)
• “Αγάπη για Πάντα” (1969)
• “Ο μπλοφατζής” (1969)
• “Στη Μάχη της Κρήτης” (1970)
• “Ελληνικό Καλοκαίρι” (μικρού μήκους, 1971)
• “Εκείνο το καλοκαίρι” (1971)
• “Συνωμοσία στη Μεσόγειο” (1975) (Εναλλακτικός τίτλος “Λίγο πριν φύγεις”)

Τηλεοπτικές σειρές

• “Επικίνδυνα Βήματα” (1973)
• “Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται” (1975)
• “Οι Πανθέοι” (1977)
• “Γιούγκερμαν” (1978)
• “Συνταγματάρχης Λιάπκιν” (1979)
• “Κάθε Πράγμα στον Καιρό του” (1993)

Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Youfly, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook. Ή στείλτε μας μήνυμα στο Twitter. Για φωτογραφικό υλικό και ιστορίες, μεταβείτε στο Instagram μας.

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com

The post 101 χρόνια από τη γέννηση του Βασίλη Γεωργιάδη: Γράφει ο Ιάσονας Τριανταφυλλίδης appeared first on Youfly.