Δημιουργική ανακύκλωση στην Σύρο

Πλαστικά μπουκάλια, υλικά απολύτως βλαβερά για το περιβάλλον, βρήκαν καινούργια θέση, στα τρία δέντρα, που αποτελούν τμήμα του χριστουγεννιάτικου διακόσμου στην Σύρο.

Τα δέντρα έχουν τοποθετηθεί έξω από το αμαξοστάσιο, το στάδιο και στην παραλία του Μέγα Γιαλού επάνω σε τρεις σιδερένιες βάσεις και φωταγωγήθηκαν με τα αναγκαία λαμπάκια.

Από το 2009 οι κάτοικοι έχουν μπεί στην διαδικασία της ανακύκλωσης και από το 2019 επεκτάθηκε η ανακύκλωση σε ηλεκτρονικά, καθώς και σε έλαια από την εστίαση, σημειώνει η Αγγελική  Πρίντεζη, αντιδήμαρχος Δ. Σύρου-Ερμούπολης.

«Ανακυκλώνουμε και αποτσίγαρα, αλλά οι κάτοικοι άρχισαν να ανταποκρίνονται όταν λειτούργησε η ανταποδοτικότητα. Έπαιξε μεγάλο ρόλο στην συμμετοχή τους στην ανακύκλωση, όπως π.χ. των μικρών ηλεκτρονικών συσκευών». Ίσως η χρηματική ανταπόδοση είναι πολύ μικρή, ωστόσο αλλάζει την νοοτροπία,  αποκτούν οικολογική συνείδηση, ευαισθητοποιούνται σε περιβαλλοντικά θέματα.

Ένα από τα συνήθη λάθη που επαναλαμβάνονται καθημερινά, αφορά την ανακύκλωση ειδικά των πλαστικών, καθώς άπαντες προσπαθούν να επιδείξουν οικολογική συνείδηση και επιτεύγματα σε έναν τομέα που έχει τεράστιες απαιτήσεις.

Στην συγκεκριμένη περίπτωση των δέντρων, όπως και άλλων κατασκευών από πλαστικό, που χρησιμοποιείται για την κατασκευή σπιτιών, υποτιθέμενων καλλιτεχνημάτων που κοσμούν δημόσιους χώρους, επίπλων κοκ., πρέπει να διαγραφεί η λέξη ανακύκλωση. Πρόκειται για επαναχρησιμοποίηση και είναι το αντίθετο της ανακύκλωσης. Ειδικά για τα πλαστικά μπουκάλια, ουσιαστικά παρατείνεται η ζωή αυτών των βλαβερών υλικών μέσω άλλων χρήσεων, που συχνά αποβαίνουν πιο επικίνδυνα, αφού έχουν ευρεία χρήση ακόμη και από παιδιά. Διεθνώς αυτό λέγεται Reuse και μπορεί να βοηθά στην εξοικονόμηση χρόνου και χρημάτων, να επωφελούνται και εκείνοι που τα “ξεφορτώνονται” και εκείνοι που τα λαμβάνουν, αλλά είναι παραπλανητική όσον αγορά τέτοια υλικά.

Το ISO 15270:2008 παρέχει οδηγίες για την ανάπτυξη προτύπων και προδιαγραφών που καλύπτουν την ανάκτηση πλαστικών απορριμμάτων, συμπεριλαμβανομένης της ανακύκλωσης. Οι τεχνολογίες ανάκτησης πλαστικών χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: α) ανάκτηση υλικών (μηχανική ανακύκλωση, χημική ή ανακύκλωση πρώτης ύλης, βιολογική ή οργανική ανακύκλωση) και β) ανάκτηση ενέργειας με τη μορφή παραγωγής θερμότητας, ατμού ή ηλεκτρικής ενέργειας χρησιμοποιώντας πλαστικά απόβλητα ως υποκατάστατα των πρωτογενών ορυκτών καυσίμων. Επιπλέον, η διαχείριση των πλαστικών απορριμμάτων μπορεί να γίνει λαμβάνοντας υπ’ όψιν  στρατηγικές του κύκλου ζωής για την πρόληψη και την ελαχιστοποίηση τόσο του όγκου των πλαστικών όσο και των δυνητικά δυσμενών περιβαλλοντικών τους επιπτώσεων. Η ανακύκλωση περιλαμβάνει μεταξύ άλλων τεμαχισμό/κοκκοποίηση, βιοαποδόμηση, αερόβια ή αναερόβια επεξεργασία βιοαποδομήσιμων πλαστικών, αποπολυμερισμό, πυρόλυση, κ.α..[1]

Όταν αφορά σκεύη ή δήθεν καλλιτεχνήματα ο όρος που τα συνοδεύει είναι δημιουργική επαναχρησιμοποίηση- Upcycling, όπου αναμειγνύονται πολλοί διαφορετικοί τύποι πλαστικών, με ξύλο, τούβλο, πλακάκια κ.α.. Oι γνωρίζοντες την  διαφορά μεταξύ Recycling, Reusing και Upcycling, αποφεύγουν τις παγίδες. Η αύξηση της μακροζωίας επικίνδυνων προϊόντων, που εντάσσονται στο πλαίσιο μιας κυκλικής οικονομίας μαζί με άλλα χρήσιμα, παρατείνει το πρόβλημα, δεν το λύνει. Η παραγωγή πλαστικών προϊόντων δεν θα μειωθεί από τις βιομηχανίες χημικών, έως ότου  πάψει οριστικά η χρήση ορυκτών καυσίμων.

Η χρήση του όρου ανακύκλωση και δη πλαστικών πρέπει να χρησιμοποιείται με  μεγάλη φειδώ.

[1] ISO 15270:2008(en), Plastics — Guidelines for the recovery and recycling of plastics waste, https://www.iso.org/obp/ui/#iso:std:iso:15270:ed-2:v1:en,

www.ertnews.gr