Η διαχείριση της ξαφνικής απώλειας- Πώς μιλάμε στα παιδιά για το πένθος

“Μιλάμε για μία μαζική καταστροφή και επείγουσα, για ένα συλλογικό και εθνικό πένθος, για ανθρώπους που έχουν βιώσει μια τραυματική εμπειρία. Μη ξεχνάμε και όσους βοηθούν στη διάσωση, αλλά και την εύρεση των πτωμάτων, τους ανθρώπους στα συνεργεία συλλογής πτωμάτων. Το περιβάλλον είναι χαοτικό και είναι πολύ σημαντική η στήριξη των οικογενειών των θυμάτων και όλων αυτών των ανθρώπων. Πρόκειται για ένα ευρύτερο θέμα ψυχικής υγείας. Δεν μιλούμε απλώς για πένθος… Αυτό που έχει σημασία είναι η μακροχρόνια φροντίδα και προστασία αυτών που έχασαν τους δικούς τους. Έχει σημασία να είναι έτοιμα όλα τα κέντρα ψυχικής υγείας σε όλη την Ελλάδα, και όχι μόνο κεντρικά πχ στην Αθήνα να είναι σε θέση να τους φροντίσουν και να ικανοποιήσουν τα αιτήματα τους” τόνισε μιλώντας για τη διαχείριση της ξαφνικής απώλειας και την εθνική τραγωδία στα Τέμπη ο καθηγητής Ψυχιατρικής ΑΠΘ- Διευθυντής Γ’ Ψυχιατρικής Κλινικής ΑΧΕΠΑ, Κωνσταντίνος Φουντουλάκης. 

“Είναι πολύ προσωπική αυτή η ιστορία. Από την άποψη της ψυχικής υγείας είναι πολύ θετικό ότι τα τελευταία χρόνια υπάρχει μία επιτόπου στήριξη από ειδικούς, ένα πλέγμα φροντίδας έστω και μετά το συμβάν” δήλωσε ο ίδιος, λέγοντας πως βρίσκει αρκετά θετικό τον τρόπο αντιμετώπισης “έστω και αν δυστυχώς αυτό δε φέρνει πίσω τους ανθρώπους που χάθηκαν”. Έχουμε ήδη οργανωθεί σαν ομάδα ψυχικής υγείας στη Θεσσαλονίκη, αλλά υπάρχει και μία υπηρεσία τηλεψυχιατρικής, που μπορεί να δεχθεί και το αίτημα για τη διαχείριση και των μετατραυματικών εμπειριών.

Πώς να μιλήσουμε στα παιδιά για τον θάνατο και τη ξαφνική απώλεια

Το άγχος θανάτου και απώλειας των αγαπημένων μας προσώπων είναι από τις πρώτες αγωνίες που κυριαρχούν μέσα μας. Ως παιδιά, αλλά και ως ενήλικες οχυρωνόμαστε με τη ψευδαίσθηση ότι δε μας αφορά και ως γονείς προσπαθούμε να προστατέψουμε τα παιδιά από τη θλίψη και το σοκ.

“Η ζωή είναι ΚΑΙ θάνατος. Περιλαμβάνει πολλά δυσάρεστα γεγονότα και δε χρειάζεται να κλείνουμε τα παιδιά σε μια γυάλα ή να κλείσουμε την οθόνη. Αυτό τους αυξάνει την ευαλωτότητα. Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να τα βοηθήσουμε να γίνουν δυνατά και όχι μόνο να μας απασχολεί πώς θα ελέγξουμε το ερέθισμα” απάντησε ο ίδιος σχετικά με το δύσκολο ερώτημα για το πώς μιλάμε στα παιδιά για την απώλεια. “Σαφώς έχει σημασία αλλά νομίζω ότι υπάρχει μία υπερβολή σε όλο αυτό. Αυτό που μετρά είναι να δημιουργήσουμε τη ψυχική ανθεκτικότητα στα παιδιά για να το διαχειριστούν όλο αυτό” κατέληξε.

www.ertnews.gr