Ιστορίες από εκείνο το παράξενο Πάσχα του Κορονοϊού, πέντε χρόνια μετά

Ένα Πάσχα από μπαλκόνια και ταράτσες, βιντεοκλήσεις με συγγενείς και ένα αόριστο “τα λέμε σύντομα”.