Αν τελικά το 2024 έδωσε ένα ηθικό δίδαγµα στην ελληνική Αριστερά είναι πέραν του διαχρονικού ταλέντου που έχει να κατακερµατίζεται, να διασπάται και να εναντιώνεται στον ίδιο τον προηγούµενο εαυτό της, είναι και ένα πρόσθετο πλέον, το οποίο είναι η µαζική, έντροµη και επιπόλαια φυγή προς τα εµπρός… Αυτό το οποίο έχω ξαναγράψει στην περίπτωση του πρώην προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ Στέφανου Κασσελάκη, η εκλογή του οποίου ήταν µια αψυχολόγητη πεποίθηση του κόσµου του ΣΥΡΙΖΑ να βρει έναν «Αριστερό» Μητσοτάκη, µε την ελπίδα να πέσει ο Δεξιός Μητσοτάκης…

Τι θα έπρεπε ίσως να φέρει ο «Άγιος Μαρξ» στην ελληνική Αριστερά το 2025; Μπας και εµπνεύσει τα επόµενα χρόνια και γίνει κυβερνώσα, µιας και το ιστορικό της χρέος πλέον γίνεται πιο επιτακτικό…

• Ενότητα:Όχι τόσο πολύ µε την έννοια της ροµαντικότητας στην ιδεολογία αλλά στην πολιτική… Φυσικά ανάµεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και στη Νέα Αριστερά υπάρχουν διαφορές και φυσικά οι διαφορές µε το ΚΚΕ, είναι περισσότερες και πιο αγεφύρωτες… Οπότε θα είναι µια ακόµη πολιτική χρόνια θεωρητικών συζητήσεων για την δηµιουργία του ευρύτερου προοδευτικού χώρου και την κοινή εκλογική πορεία, κάποτε, άµα και όταν ωριµάσουν οι συνθήκες και σαπίσει ο χρόνος…
• Ρεαλισµό Συµµαχιών:Πράγµα δύσκολο µιας και σε ότι έχει να κάνει µε τα παραπάνω, µοιραία όταν µιλάµε για πολιτικές συµµαχίες, προγραµµατικές συµφωνίες και κοινή εκλογική κάθοδο, µαθηµατικά κάποιος πρέπει να κάνει πίσω, να παραχωρήσει την θέση του, να κάτσει στα µετόπισθεν και να κάνει χώρο στην ηγεσία… Τα κόµµατα της Αριστεράς απαιτούν συλλογικότητα αλλά δεν είναι και Ρωµαϊκές Αυτοκρατορίες, να έχουν πότε-πότς στον θρόνο δύο αυτοκράτορες που θα µοιραστούν τις εκτάσεις της…
• Ριζοσπαστική ρητορική και υλιστική ατζέντα:Ο λόγος που η Αριστερά και το λαϊκό µέτωπο σάρωσαν στην Γαλλία και ενδεχοµένως κάποια στιγµή, ίσως και µε το ισχύον εκλογικό σύστηµα να κυβερνήσουν, είναι γιατί πάρα πολύ απλά η γαλλική Αριστερά µίλησε στην κοινωνία µέσω της υλιστικής, πραγµατικής και κοινωνικοοικονοµικής ατζέντας… Η γαλλική Αριστερά δεν έδωσε όλο της το πολιτικό είναι σε ζητήµατα µόνο του ευρύτερου δικαιωµατισµού, σχεδόν ανέξοδα και για το χάιδεµα απλά των αυτιών ορισµένων κοινωνικών µειονοτήτων του πολιτικού και εκλογικού κέντρου, αλλά µίλησε για τον κατώτατο µισθό, το σύστηµα υγείας, την κρατικοποίηση στρατηγικών, παραγωγικών και οικονοµικών τοµέων της χώρας, τις σχέσεις µε τις Βρυξέλλες και την φορολόγηση του µεγάλου πλούτου, θίγοντας συγκεκριµένα οικονοµικά και επιχειρηµατικά συµφέροντα…

Κοινώς, η Γαλλική Αριστερά ξε-καθάρισε και ξεκαθαρίζει ότι θα έρθει για να κυβερνήσει για τους πολλούς µη προνοµιούχους και όχι για τους λίγους και µόνιµα ευεργετηµένους…

Ταυτότητα

Σε αντίθεση µε την ελληνική Αριστερά που τα τελευταία 6 χρόνια προσπαθεί να βρει ταυτότητα, ακόµα και στην πολιτική της γλώσσα και την δηµόσια ρητορική της… Κακά τα ψέµατα, τα τελευταία 6 χρόνια ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και Νέα Αριστερά πιο πρόσφατα δεν µιλούν ξεκάθαρα, φωναχτά, δυνατά και µε πολιτική κραυγή για την φορολόγηση του µεγάλου πλούτου, για την αναδιανοµή του εισοδήµατος, για την κρατικοποίηση στρατηγικών τοµέων της οικονοµίας, για την εθνικοποίηση των τραπεζών και λυπάµαι που το λέω αλλά παρατηρώ επίσης και ένα κόµπλεξ σε ότι έχει να κάνει µε την ιδεολογική ταυτότητα… Παρατηρώ ότι φοβούνται ορισµένοι να προσδιορίσουν και να οµολογήσουν την πολιτική τους προέλευση και πεποίθηση… Δεν λένε πλέον Αριστερός αλλά Κεντροαριστερός, δεν λένε πλέον Σοσιαλιστής αλλά Σοσιαλδηµοκράτης. Δεν µιλάνε πλέον για την φορολόγηση του πλούτου και του κεφαλαίου προς όφελος των κοινωνικών αναγκών αλλά µιλούν για µια πιο «δίκαιη κοινωνία», ένα πιο «δίκαιο µοίρασµα της πίτας», άρα κατά συνέπεια αφήνουµε τον πλούτο ήσυχο εκεί που είναι σε αυτούς που τον έχουν και απλά θα µοιράσουµε πιο δίκαια την φτώχεια;

• Πρόσωπο:Και µέσα σε όλα τα παραπάνω υπάρχει το κενό, η έλλειψη και η ανάγκη του προσώπου. Όσο η ελληνική Αριστερά δεν κατανοεί ότι δεν φτάνει µόνο η κεντρώα ρητορική, η θεσµικότητα της ατζέντας, η πεποίθηση ότι κάποιος απλά είναι σοβαρός ή αληθινά κοµµατικός, όπως και από την άλλη αν συνεχίσει η πεποίθηση ότι πολιτική γίνεται µόνο µέσα από το tik tok και τις πρωινές ψυχαγωγικές εκποµπές, λίγο πριν τα ζώδια και λίγο µετά την µαγειρική, τότε ούτε καν το ιδανικό πρόσωπο θα θελήσει να εµφανιστεί…

Ο κόσµος στην Ελλάδα συνεχίζει να ψηφίζει για Πρωθυπουργό και σπανίως µένει σε κόµµατα στην ίδια ποσότητα συµµετοχής…

Λείπει λοιπόν το πρόσωπο, λείπει εκείνο το µοντέλο του ηγέτη που θα έχει το άστρο και την στόφα κι αν ο Άγιος Βασίλης το 2025 το φέρει, τότε µπορεί έστω και µόνο µε αυτό να επιτευχθούν και κάποια από τα παραπάνω…

* Πολιτικός αναλυτής,
Δηµοσιογράφος

The post Λάμπρος Παπαδής: Τι να φέρει στην Ελληνική Αριστερά το 2025… appeared first on kontranews.gr – Τελευταίες εξελίξεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο..