Ένα οικολογικό χωριό στον Κίσσαβο

Ο “Νέσσωνας”, ένας νέο-δημιουργούμενος οικισμός έξω από την Λάρισα φιλοδοξεί να αποτελέσει πρότυπο διαβίωσης για τους κατοίκους του, που θα ακολουθούν ένα διαφορετικό τρόπο ζωής, μέσα στην φύση.

Στις παρυφές του Κισσάβου θα στεγάσουν τις προσδοκίες τους για έναν διαφορετικό τρόπο ζωής, μέσα στην φύση περίπου 37 άτομα. Σε μια έκταση 15 στρεμμάτων, σπίτια κατασκευασμένα από χώμα, νερό και άχυρο, όπως οι καλύβες Αφρική, όπου βέβαια οι κλιματολογικές συνθήκες το επιτρέπουν, περιμένουν τους νέους οικιστές. Ο Κώστας Κοντομάνος, οικονομολόγος, που φέρεται να έχει την πρωτοβουλία για αυτόν τον οικισμό υποστηρίζει ότι στο οικοχωριό δεν χρειάζονται χρήματα. Οι κάτοικοι θα οργανωθούν σε ένα είδος συνεταιρισμού, προκειμένου ο οικισμός να αποκτήσει νομική υπόσταση. Θα είναι αυτάρκες, αυτοσυντηρούμενο και θα τρώνε ότι παράγουν. Ακούγεται πολύ ευχάριστο, αλλά ισχύει εν μέρει μόνο για την παροχή ρεύματος, που θα παρέχεται με ηλιακά πάνελ και για την χρήση των οικιών, όχι για τα αναγκαία υλικά κατασκευής βασικών υποδομών, όπως τουαλέτες και παρασκευή ή συντήρηση τροφίμων. Τα χρήματα παραμένουν αναγκαία.

Σύμφωνα με τον κ. Κοντομάνο, οι περισσότεροι από εκείνους που εκδήλωσαν ενδιαφέρον να εγκατασταθούν στον Νέσσωνα, επιθυμούν να αλλάξουν τρόπο ζωής. Όσοι ήδη εργάζονται θα μεταφέρουν τις δουλειές τους στο χωρίο, ενώ όσοι δεν έχουν εργασία θα βοηθήσουν στο στήσιμο της κοινότητος.

Κάποια από τα παιδιά, που σήμερα είναι βρέφη, μεγαλώνοντας θα χρειαστούν σχολείο, το οποίο όπως εξηγεί ο κ. Κοντομάνος θα λειτουργεί στον οικισμό, αλλά για να φοιτήσουν κανονικά τα παιδιά και να πάρουν απολυτήριο θα πρέπει να ακολουθούν το πρόγραμμα του υπουργείου παιδείας, που θα ορίσει δάσκαλο και καθηγητές για την διδασκαλία. Πόσο εφικτό είναι ένας συνεταιρισμός να ζητήσει την σύσταση σχολείου; Η οικειοθελής διδασκαλία από τους κατοίκους θα είναι άνευ αντικρίσματος. Εκείνα που δεν μπορούν να επιλυθούν σε τέτοιες κοινότητες είναι η ύδρευση, η αποχέτευση και η αποκομιδή των απορριμμάτων, αφού δεν κομποστοποιούνται τα πάντα. Πεζά και τετριμμένα, αλλά απαραίτητα για να διασφαλίσουν συνθήκες υγιεινής διαβίωσης.

Το οικοχωριό θυμίζει κάτι μεταξύ κιμπούτς, κολχόζ και κοινοτήτων ιθαγενών της Λατινικής Αμερικής. Πόσο εφικτός είναι αυτός ο τύπος οικονομικού μοντέλου υπο-ανάπτυξης, που υποτίθεται ότι έχει ανθρώπινο πρόσωπο και αντιστέκεται στην παγκόσμια οικονομική “καταιγίδα”; Όσο οι συμμετέχοντες στο πείραμα είναι σχετικά νέοι, υγιείς, διαθέτουν ήδη κάποιο εισόδημα και μια συντροφιά.

Ανάλογα πειράματα σε Βολιβία και Χολή δείχνουν ότι παρά την χρήση των τεχνολογικών μέσων και επικοινωνιών τα μειονεκτήματα είναι περισσότερα από τα οφέλη. Ριζοσπαστικές τακτικές και συλλογικοί κοινωνικοί στόχοι επιχειρούν να ανατρέψουν  τον «δικτυωμένο ατομικισμό», αμφισβητώντας τα κυρίαρχα στερεότυπα, σε έναν κόσμο που κινείται συνεχώς και δεν μπορεί να επιστρέψει σε ανταλλακτικές κοινωνίες.[1] Η καπιταλιστική δομή της κοινωνίας, όσο και αν ενοχλεί, οδήγησε την ανθρωπότητα στην εξέλιξη.

[1] Pascal Lupien, Indigenous Movements, Collective Action, and Social Media: New Opportunities or New Threats?, Social Media + Society April-June 2020: 1–11,   https://journals.sagepub.com/doi/10.1177/2056305120926487

www.ertnews.gr