Το ψυχιατρικό προφίλ των ανθρώπων που κακοποιούν ζώα  

Η βαναυσότητα που εκδηλώνεται από τους ανθρώπους εις βάρος των ζώων προβληματίζει και για την εν γένει συμπεριφορά αυτών των ατόμων στην κοινωνία, καθώς αφορά ενηλίκους και ανηλίκους, ενώ δεν διαφέρει μεταξύ των δύο φύλων.

Αποτελεί ένδειξη χαρακτηριστικών που είναι και ανησυχητικά και παθολογικά. Σε νέους μπορεί να αφορά άτομα με διαταραχή διαγωγής ή και χρήση ναρκωτικών και στους ενήλικες αφορά άτομα με διαταραχές προσωπικότητας με μεγάλη επιθετικότητα. Αυτά τα άτομα δεν περιορίζονται στην κακοποίηση των ζώων, εξηγεί ο Αθανάσιος Δουζένης, καθηγητής ψυχιατρικής Ε.Κ.Π.Α.  Είναι ενδεικτικό ότι «έχουν επίγνωση του πόνου τον οποίο προκαλούν και μάλιστα αντλούν ευχαρίστηση από αυτό. Υπάρχουν άτομα που επιτίθενται και βασανίζουν άλλους που είναι λιγότερο δυνατοί από αυτούς. Ουσιαστικά ασκεί την εξουσία του επάνω σε ένα σκυλί. Αυτό μπορεί να είναι ένα πρώτο στάδιο ότι μπορεί να κάνει τα ίδια και σε ανθρώπους. Δεν υπάρχουν αναστολές».

Όσοι αναλαμβάνουν την φροντίδα ενός ζώου και στην συνέχεια το αμελούν ή το κακοποιούν επιθυμούν κυρίως να εξουσιάσουν ένα τετράποδο. Η παραμέληση ενός ζώου αφορά την παθητική κακοποίηση και εκδηλώνεται σε ανώριμα άτομα.

Η αναζήτηση ψυχιατρικής βοήθειας δεν συνάδει με αυτά τα άτομα, που θεωρούν ότι δεν διαπράττουν κάτι “κακό”. Σύμφωνα με τον κ. Δουζένη, μόνο εάν πιεστούν από τις συνέπειες του νόμου μπορεί να αναζητήσουν ιατρική βοήθεια.

Ωστόσο, δεν είναι βέβαιο πως θα έχει αποτέλεσμα εάν είναι προσχηματική για την αποφυγή των δυσάρεστων επιπτώσεων του πιθανού εγκλεισμού.

Τι σημαίνουν αυτές οι διαταραχές της συμπεριφοράς; Ότι έχουν κλείσει τον διακόπτη που ξεχωρίζει το καλό από το κακό και θεωρούν ότι μπορούν να επιτύχουν ότι θέλουν ή να επιβάλουν την βούλησή τους δια της ασκήσεως βίας. Ενίοτε φταίει το περιβάλλον που δείχνει αδιαφορία ή ενισχύει τέτοιες συμπεριφορές, ως στάση ζωής και άλλοτε σπανιότερα οφείλονται σε γενετικούς παράγοντες.

Οι αποκλίνουσες συμπεριφορές και αντικοινωνικές δράσεις που παραβιάζουν τα δικαιώματα των άλλων ή τους κοινωνικούς κανόνες είναι πολύ πιο σοβαρές από τις συνήθεις αταξίες της μικρής ηλικίας ενός ανηλίκου. Τέλος, πρόκειται μάλλον για μύθο ότι επιθετικές, κακοποιητικές και παραπτωματικές πράξεις αφορούν αποκλειστικά άτομα χαμηλού μορφωτικού ή οικονομικού επιπέδου, καθώς τέτοιες συμπεριφορές, όπως κακοποιήσεις, κλοπές, απάτες και βανδαλισμοί χαρακτηρίζουν ευρύτερες ομάδες.

www.ertnews.gr