Συρόπουλος: «Στη Σαουδική Αραβία σέβονται τον γυναικείο αθλητισμό περισσότερο απ’ την Ελλάδα»

Ο προπονητής της γυναικείας ομάδας της Αλ Χιλάλ, φιλοξενήθηκε στο Web Radio της ΕΟΚ και κλήθηκε να σχολιάσει τους λόγους για τους οποίους πήγε στην ομάδα της αραβικής χερσονήσου, ενώ συνέκρινε τον τρόπο που αντιμετωπίζεται εκεί ο γυναικείος αθλητισμός.

Αναλυτικά όσα είπε ο Σίμος Συρόπουλος:

Για το λόγο που πήγε στην Αλ Χιλάλ: «Όλοι μας σαν Έλληνες πάντα έχουμε μέσα μας το να βγούμε έξω, να ταξιδέψουμε, να δούμε διαφορετικά πράγματα. Είχαν παρουσιαστεί και στο παρελθόν 2-3 ευκαιρίες να πάω στο εξωτερικό, αλλά όταν είσαι και λίγο πετυχημένος παίρνεις και κάποια λεφτά παραπάνω, οπότε θες το κάτι παραπάνω για ν’ αφήσεις τη χώρα σου και να πας στο εξωτερικό. Εγώ είχα πάντα και τη 2^η δουλειά μου, είμαι καθηγητής φυσικής αγωγής, τα παιδιά μου ήταν μικρά, οπότε δυσκολευόμουν να φύγω. Τώρα που έχουν εξαλειφθεί πλέον τα θέματα της οικογένειας, γιατί τα παιδιά μεγάλωσαν και έφυγαν αυτά για εξωτερικό, το συζήτησα με τη γυναίκα μου και αποφασίσαμε ότι είναι κάτι που αξίζει να το δοκιμάσω».

Για το πώς βρέθηκε στην Αλ Χιλάλ: «Στη Σαουδική Αραβία πήγα μέσω του Στράτου Κουκουλεκίδη, όπου εκτός από φίλοι σαν προπονητές ήμασταν και συμπαίκτες. Κάποια στιγμή με πήρε τηλέφωνο και μου είπε ότι θέλουν να κάνουν μπάσκετ γυναικών. Εγώ στην αρχή γέλασα και μετά επανήλθε και μου είπε να στείλω βιογραφικό γιατί το σκέφτονται σοβαρά. Έστειλα το βιογραφικό μου και μετά από λίγο καιρό με πήραν τηλέφωνο. Μάλιστα, με πήραν τρεις ταυτόχρονα, η μάνατζερ της ομάδας, η μάνατζερ όλων των γυναικών αθλημάτων και η CEO όλων των γυναικείων αθλημάτων. Κάναμε μερικές συζητήσεις μέσω zoom, είπαμε κάποια πράγματα, τους είπα πώς σκέφτομαι, είπαν τι θέλουν τουλάχιστον για τον 1^ο χρόνο κι έτσι καταλήξαμε σε συμφωνία. Ήξερα κάποια πράγματα απ’ τον Στράτο φυσικά, μου είπε κάποια πράγματα. Μέχρι πριν 5 χρόνια οι γυναίκες δεν επιτρεπόταν να πάνε στο γήπεδο ή να παίζουν οποιοδήποτε άθλημα στο σχολείο. Από όταν άνοιξε και ο γυναικείος αθλητισμός, έχουν πολύ μεγαλύτερο σεβασμό για το γυναικείο αθλητισμό στη Σαουδική Αραβία απ’ ό,τι έχουμε στην Ελλάδα. Για παράδειγμα, αν πάει η μάνατζερ της ομάδας στη διοίκηση και πει “Οι άντρες έχουν το γήπεδο για 5 ώρες και το θέλουμε κι εμείς” θα το κάνουν».

Για τη γυναικεία ομάδα της Αλ Χιλάλ: «Τώρα δημιουργήθηκε η ομάδα, μέχρι πέρυσι δεν υφίστατο. Κατέβηκαν μόνο σε ένα τουρνουά το Σεπτέμβριο για πρώτη φορά. Τώρα που πήγα εγώ το Δεκέμβρη είχαμε κάποια tryouts, ήρθαν κορίτσια, δοκίμασαν, διαλέξαμε κάποια, υπήρχε και μια «μαγιά» απ’ αυτά που έπαιξαν το Σεπτέμβριο και τώρα έχουμε 16 κορίτσια τα οποία δουλεύουν. Είναι όλες με συμβόλαιο, με πλήρη ασφάλιση. Παρ’ ότι το μπασκετικό επίπεδο ακόμα δεν είναι καλό, όλα τα υπόλοιπα πράγματα στην ομάδα είναι σε πολύ υψηλό επίπεδο».

Για το πρωτάθλημα: «Φέτος το πρωτάθλημα έγινε για 1^η χρονιά. Διοργανώθηκε σε τέσσερις ομίλους. Ο ένας μεγάλος όμιλος είναι στο Ριγιάντ, όπου βρισκόμαστε εμείς, ο άλλος μεγάλος στη Τζέντα και οι δύο μικροί στο Νταμάμ και στη Μεντίνα. Παίξαμε χιαστί και προκριθήκαμε οι 6 του Final-6. Αυτό θα διεξαχθεί στην Τζέντα και θα πάμε να παίξουμε εκεί για 12 μέρες συνεχόμενα. Στην 1^η φάση που τελείωσε τώρα, επιτρέπονταν μόνο κορίτσια απ’ τη Σαουδική Αραβία ή τρεις γεννημένες στη Σαουδική Αραβία, οι οποίες όμως αναγκαστικά τα δύο τελευταία χρόνια τουλάχιστον θα πρέπει να μένουν στη χώρα. Έχουμε 3 τέτοια κορίτσια, όπου η μία είναι από Αιθιοπία, αλλά είναι γεννημένη στη χώρα και άλλες δύο σχετικά ψηλές παίκτριες που είναι γεννημένες στη Σαουδική Αραβία, αλλά έχουν και καταγωγή από Συρία. Επιτρέπεται, όμως, και 1 ξένη στο ρόστερ. Μέχρι πέρυσι είχε παίξει μόλις 1 Αμερικανίδα εδώ, αλλά πιστεύω ότι σιγά-σιγά θα «ανοίξει» η αγορά και από του χρόνου θα είναι παραπάνω από μία οι ξένες και θα γίνει το βήμα παραπάνω».

Για το πώς επηρεάζονται απ’ το Ραμαζάνι: «Κάνουν τη μέρα νύχτα. Ένα θα πω, οι προπονήσεις του γυναικείου ήταν 12 με 2 τα ξημερώματα. Όταν τελειώνεις στις 02:00 απ’ την προπόνηση και μετά μέχρι να πας σπίτι και να φας, κοιμόμασταν το πρωί όπως όλοι. Απ’ τις 4:30 το πρωί μέχρι τις 18:00 δε μπορεί κανείς να φάει ή να πιει τίποτα εκείνη την περίοδο. Οι αθλητές για να κάνουν προπόνηση πρέπει να φάνε κάτι στις 18:30, να περάσουν κάποιες ώρες και έτσι οι προπονήσεις ξεκινούσαν μετά τις 8-9 το βράδυ».//